Początek ostrej pracy...

   Witam wszystkich! Dawno nie pisałam, na pewno znacie mojego pożeracza czasu- przedstawiam Szkołę. Ale dziś MIKOŁAJKI! Więc oto prezent!

***

   Gray siedział w swojej jaskini.

-Nie rozumiem tego... Dlaczego zostałem wybrany... Ach, no tak... Mój ojciec... Zawsze żałowałem, że Deliora go... Ale kiedy już znam prawdę, to niedobrze mi jak o nim myślę!- Wilk uderzył w stół z całej siły- Jak taka gnida może być moim ojcem?! Demon, w dodatku sługus Zerefa- moim OJCEM?!!! NIE WIERZĘ W TO!!!

   Z oczu Graya popłynęły łzy- przeszywającego smutku, nienawiści? 

   -Szkoda, że nie zdążyłem podziękować Deliorze za JEGO śmierć.

   -Gray-sama? (och, god, powrót koszmaru z doliny tęczy) Gray-sama!- Juvia weszła do nory- Wpadłam ci pogratulować! To wielki zaszczyt!

-Zaszczyt?- parsknął wilk ze śmiechem- Ty to nazywasz... zaszczytem?- teraz jego pysk nabrał groźniejszego wyglądu- Ja nazwałbym to raczej zasranym obowiązkiem!

-Gray-sama, proszę się nie denerwować! Złość piękności szkodzi...

-A co ja, cholera, modelka?!- Gray wpadł w furię, szkoda, że Juvia tego nie zauważyła.- Najlepiej mnie teraz nie znać, jestem tylko kozłem ofiarnym! Ja już nie żyję, rozumiesz?! Zginę w tej walce, Zeref jest potężny, w dodatku ma kilkusetletnie doświadczenie w walce! A ja jestem pół-demonem, nie mam nawet dwudziestu lat, ja... nie mam nawet rangi S!

-Gray-sama jest na tyle silny...

-Jestem słaby, rozumiesz?! SŁABY! Jeśli nie rozumiesz nawet tak prostej rzeczy, to ja nie chcę cię znać.

-Gray-sama...

-Wyjdź.

-Ale...

-WYJDŹ! NIE CHCĘ CIĘ  ZNAĆ!

   Wilczycą wstrząsnął szloch.

-W takim razie... Lyon-sama jest od ciebie sto razy lepszy, Gray!- krzyknęła tylko i wybiegła.

   Gray krzyknął za nią:

-Dobrze, że idioci trzymają się razem!

   Nikt z Fairy Tail nigdy już nie zobaczył Juvii...

***

   -O co chodzi, mistrzu?- zapytał Gray, znajdując się już w jaskini FT.

-Pomyślałem, że potrzebny ci będzie trener. Musisz stać się silniejszy... bez urazy.

-Wiem o tym. Mistrzu, czy mógłbyś znaleźć mi jakiegoś trenera.?

-Och, Gray, nie doceniasz mnie... już to zrobiłem!

   Do środka wszedł ciemnokasztanowy wilk.

-Gray, poznaj świętego maga z Fairy Tail. Oto Jikazu.

   -Dziękuję za przedstawienie mnie, mistrzu, panu...

-Nazywam się Gray...

-Gray'owi. Więc, chodź Szaraczku, zacznijmy trening!

-Już?! Tak od razu?

-Muszę zobaczyć co potrafisz. Trzeba od czegoś zacząć...

***

   -Pokaż, na co cię stać!- krzyknęła w stronę Graya Jikazu- Spróbuj mnie uderzyć! 

   Wilk natychmiast przystąpił do akcji. Mimo to przez następny kwadrans udało mu się tylko nabić sobie trochę siniaków...

   -No, przyznam, że nie spodziewałam się niczego lepszego. Musisz zwiększyć swoją wytrzymałość i refleks. Dlatego też wykonasz bieg wytrzymałościowy, poćwiczymy refleks... Jestem jednak pod wrażeniem twojej siły.- wilczyca podeszła do Graya, pozostawiając niewielki tylko dystans i szepnęła- Tak, masz niezły kaloryfer...- następnie odeszła na swoje poprzednie miejsce- Mimo to nie zaszkodzi ci wykonać stu pompek! Do roboty!

***

   Dobra, skończyłam! Mam nadzieję, że rozdział się podobał. Gdyby ktoś chciał dedyk, proszę zostawić komentarz z takową prośbą/rozkazem. No to z grubsza tyle!

A śniegu jak nie było, tak nie ma! (A przynajmniej u mnie XD)